Stackowanie i ostrzenie zdjęć planetarnych w praktyce

Pisałem już o ostrzeniu zdjęć planetarnych, o stackowaniu w AS2, czy przycinaniu w castratorze. W tym artykule przedstawię praktyczny przewodnik po stackowaniu i ostrzeniu zdjęć - czyli co i jak ustawiam by osiągnąć dobry końcowy efekt.

Stackowanie

Klipy przycinam i wyrównuję w Castratorze, a potem całą serię klipów daję do stackowania w Autostakkercie 2. Przy przycinaniu dobrze jest zostawić trochę miejsca od krawędzi klipu do krawędzi planety. Bardzo agresywne przycięcie może dawać czasami artefakty przy stackowaniu gdy krawędź planety jest blisko klipu planety.

Co do ilości klatek w klipie to bywa to różnie. Np. na Marsie nagrywam 4 - 5 tysięcy klatek, a na nieco ciemniejszym i szybko rotującym Jowiszu 3 - 4 dla prędkości około 60 FPS. Niektórzy stosują maksymalny gain i prędkości powyżej 100 FPS. Łapią ogromne ilości klatek z czego stackują później kilka tysięcy (np. 5 czyli tyle ile jak rejestruję w całym klipie). Mi lepsze efekty daje nagrywanie na niższym ganie z niższą prędkością ~60 FPS, ale są też tacy, którym dobre efekty daje nagrywanie znacznie więcej ale znacznie szybciej na większym gainie. Pisałem o doborze gainu wcześniej.

Mając 3-5 tysięcy klatek zazwyczaj stackuje poniżej 50% klatek (zazwyczaj 40%). Im słabszy seeing tym mniej możemy zestackować bo w klipie jest mniejszy udział dobrych klatek. Można trochę poeksperymentować i wygenerować stacki dla kilki procentowych ilości. Wyższy gain obniża jakość pojedynczej klatki (SNR) więc trzeba ich zestackować znacznie więcej (więc albo klip musi być proporcjonalnie dłuższy, albo większy procent klatek musi być zestackowany).

Przygotowywanie do stackowania w AS2
Różne obszary wyrównawcze jakie można użyć do stackowania

Różne obszary wyrównawcze jakie można użyć do stackowania

Autostakkert 2 może stackować i wyrównywać po jednym obszarze obejmującym całą planetę albo po wielu małych rozmieszczanych na jej tarczy. Wiele małych (ale nie za małych) punktów może, ale nie musi dać lepszy stack. Na Jowiszu po wyostrzeniu stacka da się to porównać przyglądając się małym elementom z pasów chmur. Stack, który przedstawia je ostrzej, bez rozmycia wygrywa. Stackowanie na wiele punktów czasami może dawać też artefakty - np. wokół tarczy planety pojawiają się poziome, pionowe kreski pochodzące od kwadratów wyrównujących. Wtedy trzeba zastosować stackowanie na jednym dużym obszarze. Może tak np. zdarzyć się na Saturnie, którego tarcza nie ma za bardzo charakterystycznych punków, które łatwo byłoby śledzić. Ja zazwyczaj robię stacki na jednym punkcie jak i na wielu (choć potrzeba na to znacznie więcej czasu), po czym sprawdzam czy te wielopunktowe są lepsze i bez artefaktów.

Ostrzenie i obróbka

Stacki ostrzę w AstraImage 2 używając dekonwolucji Lucy Richardson. Do ustawienia są dwa parametry - PSF Size oraz iterations. Wartości tych parametrów zależą od jakości stacka, rozmiaru tarczy planety, jakości rejestrowanego obrazu (czy jest ostry dobrej jakości, czy rozmyty, przeskalowany) i temu podobnych. Oto przykład jak ostrzyć może się stack klipu:

Mars ostrzony zbyt drobnie

Mars ostrzony zbyt drobnie

Mars ostrzony zbyt grubo

Mars ostrzony zbyt grubo

Mars ostrzony optymalnie

Mars ostrzony optymalnie

Jeżeli ustawimy zbyt mały PSF size to obraz może dać się wyostrzyć, ale widoczny będzie ziarnisty szum. Dobrej jakości stack (odpowiednia ilość klatek zestackowania - dobry SNR) ogranicza intensywność takiego szumu, ale niezależnie od tego przy zbyt niskim PSF Size ziarno będzie widoczne.

Zbyt duży rozmiar PSF spowoduje że obraz wyostrzy się czysto i łatwo, ale obraz będzie sprawiał wrażenie tłustego, gdzie drobny detal zamieni się na grube coś. Zwróć uwagę na pojawianie się artefaktów obramowania przy zbyt grubym ostrzeniu.

Optymalne ustawienia występują gdzieś pośrodku. Dodatkowo ustawienia te mogą być różne dla różnych kanałów i różnych obiektów. Im większy PSF tym większe detale będą ostrzone. Dobrej jakości czerwony kanał z drobnymi detalami wyostrzy się na niższym PSF niż niebieski, gdzie niższa jakość zamazała drobny detal. Nie zdziw się, gdy np. Saturn wyjdzie dobrze a PSF będzie rzędu 2.0, a Mars wyjdzie już przy nieco ponad 1.0.

Kanał niebieski ostrzony tak jak czerwony wychodzi nieco ziarnisty

Kanał niebieski ostrzony tak jak czerwony wychodzi nieco ziarnisty

Zwiększenie PSF i zmniejszenie ilości iteracji w celu uniknięcia artefaktów dało lepszy wynik

Zwiększenie PSF i zmniejszenie ilości iteracji w celu uniknięcia artefaktów dało lepszy wynik

Iteracja określa agresywność ostrzenia. Gdy weźmiemy zbyt duży PSF możemy ograniczyć ilość iteracji, jeżeli np. krawędzie są mocno obramowywane. Wtedy ograniczymy artefakty, ale obraz będzie wyostrzony dość lekko. Bardzo dobrej jakości stacki np. Jowisza mogą pozwolić nawet na 15-18 iteracji na niskim PSF. Mało szczegółowe stacki Saturn będą najlepiej wychodzić przy dość wysokim PSF, ale małej ilości iteracji (około 10). Wszystko trzeba dobrać metodą prób i błędów obserwując podgląd.

Drobniej ostrzony Saturn pokazuje nieco szumu

Drobniej ostrzony Saturn pokazuje nieco szumu

Grubiej i mniej agresywnie pozwala osiągnąć lepszy efekt

Grubiej i mniej agresywnie pozwala osiągnąć lepszy efekt

Gdy się nie chce wyostrzyć

Stack może nie chcieć się wyostrzyć dobrze z kilku powodów. Może to być wina słabego seeingu, błędnego stackowania, braku kolimacji, albo niewychłodzonej tuby. Jeżeli dostajesz ciągle ziarniste wyniki w ostrzeniu to liczba zestackowanych klatek może być zbyt mała.

Ostrzenie stacków przeskalowanych za pomocą Drizzle

Autostakkert jak i inne aplikacje mogą użyć algorytmów Drizzle by uzyskać stacki w większej skali - coś jak powiększenie zdjęcia, ale z potencjalnie znacznie lepszą jakością. Z moich doświadczeń drizzle udaje się dobrze tylko na bardzo dobrych klipach, gdzie mamy dobrej jakości klatki (dobry seeing) - ale nie zawsze. Czasami po prostu nie da się dobrze tego wyostrzyć.

Mars zestackowany z drizzle 3x

Mars zestackowany z drizzle 3x

Stack powiększony przez drizzle jest duży i wydaje się być mocno rozmyty. Zasady ostrzenia pozostają te same, ale np. PSF zwiększa się proporcjonalnie do zastosowanego powiększenia. Zamiast np. nieco ponad 1.0 stosować trzeba ponad 3.0.

Podgląd jest mało pomocny

Podgląd jest mało pomocny

Efekt dobrego ostrzenia

Efekt dobrego ostrzenia

Jako ze planeta została powiększona zmniejsza się skłonność do pojawiania się artefaktów np. obramowania - trzeba by mocno przesadzić z rozmiarem PSF. Ilość iteracji zostawiamy raczej niską. Na takich obrazach trzeba za wszelką cenę unikać ziarnistego szumu, który po powiększeniu będzie wyglądał jeszcze gorzej (i za bardzo nie da się go rozmyć).

Niebieski kanał ze zbyt dużą ilością szumu

Niebieski kanał ze zbyt dużą ilością szumu

Niebieski kanał wyostrzony mniej agresywnie bez widocznego szumu

Niebieski kanał wyostrzony mniej agresywnie bez widocznego szumu

RkBlog

Astrofotografia planetarna, 1 May 2014

Comment article
Comment article RkBlog main page Search RSS Contact